Aleksander Kotsis urodził się w 1836 roku, zmarł w 1877 r. Artysta był związany z Krakowem, kolorysta, prekursor realizmu w malarstwie polskim. W latach 1850-1860 uczył się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Wojciecha Kornelego Stattlera, Władysława Łuszczkiewicza i Aleksandra Płończyńskiego. Przez pewien czas przebywał na stypendium w Wiedniu a po powrocie w 1862 r. związał się z grupą patriotycznie nastawionych twórców skupionych przy pracowni Parysa Filippiego, polskiego rzeźbiarza włoskiego pochodzenia.

Artysta współpracował z wieloma cenionymi polskimi artystami, Antonim Kozakiewiczem, Franciszkiem Streittem, Józefem Szermentowskim. Najczęściej podejmowaną przez niego tematyką są sceny rodzajowe ilustrujące chłopską codzienność w podkrakowskich i podhalańskich wsiach. Kotsis wywodził się właśnie z takiego środowiska, dlatego jego pierwsze prace pokazują życie wieśniaków bardzo brutalnie i prawdziwie („Matula pomarli”, „Ostatnia chudoba”), jednak nie spotkały się one ze zrozumieniem krytyki. Często malował dzieci, pejzaże z okolic Tatr, realistyczne portrety dążące do ukazania prawdy o modelu a także, powstałe zapewne z inspiracji Arturem Grottgerem, obrazy patriotyczne ukazujące przede wszystkim wydarzenia powstania styczniowego. Artysta tworzył w technice olejnej. Stosował szerokie spektrum przygaszonych barw, które w połączeniu z rozmywającym się konturem tworzyły wrażenie „zamglenia” i melancholii.

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY