ABERDAM Alfred

Alfred Aberdam urodził się w 1894 roku, zmarł w 1963 roku. Przed I wojną światową studiował na monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych. Następnie od 1921 roku kontynuował naukę na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Teodora Axentowicza. Po studiach wyjechał do Berlina, by doskonalić warsztat malarski w atelier Alexandra Archipienki. Od 1923 roku mieszkał w Paryżu gdzie związał się ze środowiskiem École de Paris. Wraz z poznanymi tam Zygmuntem Menkesem, Joachimem Weingartem oraz Leonem Weissbergiem założył później tzw. Grupę Czterech. Jego twórczość szybko została pozytywnie przyjęta przez paryskich krytyków. Brał udział w Salonach Paryskich oraz Wystawach Sztuki Polskiej, od 1933 roku prezentował swoje prace wraz z grupą Plastycy Nowocześni. Jego indywidualne wystawy organizowały galerie w Paryżu, Londynie i Tel Awiwie. Dorobek tego artysty obejmuje przede wszystkim rysunki i malarstwo olejne. Tematyka prac jest niezwykle bogata: kompozycje figuralne, portrety, wnętrza, sceny rodzajowe (najczęściej przedstawiające muzyków i aktorów), pejzaże oraz martwe natury. Szczególnie w tych ostatnich widać deformację perspektywy i niespokojny rytm pędzla zaczerpnięty zapewne z twórczości francuskich postmodernistów. Jego prace odznaczają mocne kontrasty barwne oraz bogata faktura.