ANTONI STEFANOWICZ - NOTA BIOGRAFICZNA

Antoni Stefanowicz urodził się w 1858 roku w Toutrach na Bukowinie, zmarł w 1929 we Lwowie. Był malarzem pochodzenia ormiańskiego. W latach 1876-1879 studiował w akademii wiedeńskiej, m. in. w pracowniach Carla Wurzingera, Christiana Griepenkerla i Alfreda Eisenmengera. Tam zdał egzamin, dzięki któremu mógł objąć stanowisko pedagoga. Po ukończeniu edukacji pracował jako nauczyciel rysunku w I Szkole Realnej we Lwowie, w gimnazjum w Drohobyczu oraz w Stanisławowie. W 1887 roku uzyskał tytuł profesora. Był reformatorem programu nauczania rysunku w szkołach średnich i rzemiosła artystycznego w szkołach przemysłowych, a także autorem dwóch podręczników metodyki i nauki rysunku (Nauka rysunków z wolnej ręki, Lwów 1894; Nauka rysunku elementarnego z modelu, podług zasad perspektywy, Lwów 1898). W 1892 roku został powołany na referenta do spraw oświaty galicyjskiej Rady Szkolnej Krajowej, w 1902 roku mianowany krajowym inspektorem szkolnym, natomiast w 1906 roku awansował na stanowisko centralnego inspektora dla kierunku artystycznego w zawodowych szkołach przemysłowej całej Austrii. Po 1918 roku został naczelnikiem Lwowskiego Kuratorium Szkolnego.
Malarz był również członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie, od 1895 roku pełnił w nim funkcję członka dyrekcji. Działał też w stowarzyszeniu „Młoda sztuka” we Lwowie.

Jako malarz zadebiutował w 1883 roku na wystawie Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Antoni Stefanowicz cenił w szczególności sztukę renesansową, a za podstawę malarstwa uważał rysunek. Malował przede wszystkim portrety i pejzaże, rzadziej sceny rodzajowe i obrazy religijne. Zajmował się również malarstwem monumentalnym, jest autorem części malowideł we wnętrzach Teatru Miejskiego (obecnie Opery Lwowskiej) we Lwowie.

Artysta był wielokrotnie wyróżniany (np. jury przyznało mu mały złoty medal na Powszechnej Krajowej Wystawie w Poznaniu w 1929 roku) oraz odznaczany (m. in. Orderem Żelaznej Korony III klasy (1911) czy Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1923)).

Największy zbiór obrazów Antoniego Stefanowicza znajduje się obecnie w kolekcji Lwowskiej Galerii Sztuki im. Borysa Woźnickiego. Prace artysty są również częścią zbiorów Muzeum w Czerniowcach, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum w Gliwicach, a także w kolekcjach prywatnych w kraju oraz za granicą.