KIERZKOWSKI Bronisław

BRONISŁAW KIERZKOWSKI - NOTA BIOGRAFICZNA

Bronisław Kierzkowski urodził się w 1924 roku w Łodzi, zmarł w 1993 roku w Warszawie. Studia artystyczne rozpoczął w 1946 u Władysława Strzemińskiego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. W 1948 roku przeniósł się do Gdańska, gdzie kontynuował edukację w pracowni Juliusza Studnickiego, natomiast od 1951 uczył się w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Tam też w 1955 roku obronił dyplom przygotowany pod kierunkiem Eugeniusza Eibischa.
Po ukończeniu studiów poświęcił się działalności pedagogicznej: od 1962 roku był wykładowcą w Zakładzie Światła i Barwy na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w latach 1963-1975 prowadził pracownię malarską na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, a po 1975 roku wykładał także w Instytucie Sztuk Plastycznych w Lublinie. W 1978 roku powrócił na warszawską ASP, gdzie w 1987 roku otrzymał tytuł profesora.

Zajmował się malarstwem i reliefem. Ogromny wpływ na ukształtowanie jego stylu miała teoria unizmu Władysława Strzemińskiego, z którą zetknął się we wczesnych latach studiów.
Początkowo artysta malował minimalistyczne, syntetyczne pejzaże i wykonywał kolaże figuratywne. W dojrzałym okresie twórczości powstawały natomiast reliefowe kompozycje-asamblaże z zatapianych w gipsie i farbie odpadów poprzemysłowych: kawałków metalu, siatki, drutu, drewna, kół zębatych, taśm, które określane były jako "śmietnik cywilizacji przemysłowej". Początkowo Bronisław Kierzkowski operował w swoich pracach kolorem, z którego ostatecznie zrezygnował na rzecz monochromatyzmu oryginalnych barw wykorzystywanych elementów.
Malarz pozostawił po sobie także oszczędne formalnie rzeźby i formy przestrzenne oraz malowane w latach 90. groteskowe obrazy figuratywne o tematyce erotycznej.

Bronisław Kierzkowski brał udział m.in. w III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (1959), I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965) czy III Wystawie i Sympozjum Złotego Grona w Zielonej Górze (1967).