GRAJNERT Edward

Edward Grajnert
[Fot. za: „Nowości Ilustrowane” nr 18, 1907, s. 4.]

Edward Grajnert urodził się w 1877 roku w Warszawie, zmarł w 1907 roku w Łodzi. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Teodora Axentowicza, na wystawach studenckich zdobył raz srebrny, a raz złoty medal. Następnie doskonalił warsztat w Monachium oraz w Paryżu. W międzyczasie podróżował do Włoch, skąd przywiózł liczne malowane przez siebie pejzaże. W tym okresie opracował również Artystyczno-informacyjny przewodnik po Rzymie, który już w 1903 roku został wydany nakładem lwowskiej Księgarni Polskiej.
Po zakończeniu edukacji artysta osiadł w Łodzi, gdzie rozpoczął pracę na stanowisku nauczyciela rysunku w gimnazjum polskim. Krótko wykładał również w założonej w 1907 roku przez Kazimierza Biedrzyckiego łódzkiej Szkole Artystycznej.
Zginął młodo, 20 kwietnia 1907 roku, zastrzelony przez pomyłkę przez płatnych zabójców. Po śmierci malarza zorganizowano wystawę pośmiertną jego dorobku artystycznego.

Edward Grajnert zajmował się malarstwem sztalugowym, rysunkiem oraz ilustracją. Był malarzem pejzaży i portretów, w swoich obrazach posługiwał się plamą barwną, rozmywał kontury. Wykonywał również realistyczne ilustracje do dzieł literatury polskiej, m.in. Balladyny Adama Mickiewicza, Potopu Henryka Sienkiewicza czy Legend o Matce Boskiej, Panu Jezusie i Świętych Pańskich. Niektóre z jego prac reprodukowane były na kartach pocztowych.

Obrazy artysty znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY