Franciszek Maśluszczak urodził się w 1948 roku w Kotlicach. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom uzyskał w 1974 roku w pracowni Juliana Pałki. Wykłada w zakładzie rysunku, malarstwa i rzeźby Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Jest członkiem rady artystycznej ZPAP oraz Komisji Architektoniczno-Artystycznej przy Kurii Metropolitalnej Warszawskiej. Malarstwo artysty należy do nurtu nowej figuracji (lata 70.). Kompozycja oraz rodzajowa tematyka podejmowana przez artystę bliska jest malarstwu Marca Chagalla. W jego twórczości pobrzmiewają także inspiracje sztuką średniowieczną, z której artysta zaczerpnął perspektywę chórową oraz przedstawienia w formie poliptyku (np. „Lśnienie zwykłych ludzi”).

Artysta maluje figury ludzkie o smukłych, zdeformowanych proporcjach na tle odrealnionego pejzażu. Nie odtwarza rzeczywistości w sposób realistyczny lecz stara się uchwycić ją w taki sposób, w jaki została zapisana w jego pamięci. Rozgrywające się sceny na obrazach artysty są lirycznymi zdarzeniami inspirowanymi rzeczywistością. Artysta czerpie inspiracje z codziennych sytuacji, na które sam napotyka oraz historii życia bliskich mu osób. W kompozycje swoich dzieł często wplata motywy metaforyczne.

Od 1970 roku artysta tworzy ilustracje i grafikę współpracując z czasopismami: "Ty i Ja", "Literatura", "Szpilki", "Sztuka", "Polityka", "Tygodnik Literacki", "Gazeta Wyborcza", "Rzeczpospolita". Franciszek Maśluszczak tworzy ilustracje książkowe m.in. Jeremi Przybora, "Kabaret jeszcze Starszych Panów", 1980; Ryszard Schubert, "Panna Lilianka", 1983; Rena Marciniak, "Ślub na gruzach Warszawy", 1990; Roald Dahl, "Wielkomilud". Indywidualne wystawy jego obrazów odbyły się m.in. w BWA w Lublinie (1978), w instytucie Kultury Polskiej w Sztokholmie (1983), w Państwowej Galerii Sztuki w Płocku (1997) i w Polish Culture Institute w Londynie.

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY