Fryderyk Pautsch urodził się w 1877 roku w Delatynie k. Stanisławowa, zmarł w 1950 roku w Krakowie. Przez krótki czas studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim, później na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1899-1907 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Józefa Unierzyskiego oraz Leona Wyczółkowskiego, z przerwą w latach 1904-1905, kiedy to pobierał nauki w paryskiej Académie Julian u Jean-Paula Laurensa. Na przełomie 1903 i 1904 roku wraz przebywał z Władysławem Jarockim i Kazimierzem Sichulskim na Pokuciu i wraz z nimi utrwalał w formie malarskiej zwyczaje i codzienne życie Hucułów.
Prowadził działalność dydaktyczną, w latach 1912-1919 był profesorem malarstwa dekoracyjnego we wrocławskiej Akademii Sztuki, w latach 1919-1925 pełnił funkcję dyrektora w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu, następnie, od 1925 roku, wykładał na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1908 roku Fryderyk Pautsch był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, od 1912 wiedeńskiego Hagenbundu. Artysta był również współorganizatorem poznańskiej Grupy Świt (1921-1926), a w 1925 roku został przyjęty do Société Nationale des Beaux-Arts.

Brał udział w licznych wystawach w kraju i za granicą. Artysta często wyjeżdżał na Huculszczyznę i do Czech. Lata I wojny światowej spełnił na froncie, został wcielony do armii austriackiej, dla której to dokumentował działania wojenne. Młodopolska twórczość artysty charakteryzuje się dynamiką, realizmem podsyconym stylistyką ekspresjonistyczną i secesyjną dekoracyjnością. Fryderyk Pautsch malował przede wszystkim obrazy inspirowane folklorem huculskim i podhalańskim, był jednym ze słynnej trójki zaprzyjaźnionych ze sobą malarzy lwowskich (obok Kazimierza Sichulskiego i Władysława Jarockiego) zafascynowanych kulturą górali. Artysta podejmował również tematykę batalistyczną i religijną, malował pejzaże, martwe natury oraz portrety. Wczesna twórczość artysty wykazuje tendencje symbolistyczne, później malarz ostatecznie zwraca się w kierunku wspomnianego już nurtu naturalistyczno-ekspresjonistycznego.

Najczęściej podejmowany w tej stylistyce temat folkloru nie był przez artystę traktowany w kategoriach malowniczej ludowości, a raczej naznaczany pewnym przerysowaniem rzeczywistości. Efekt ten uzyskiwał poprzez środki formalne: deformację silnie podkreślanego konturu, mocne kontrasty barwne i ucięcia kadru. Najbardziej ekspresyjne, najsilniej zbrutalizowane dzieła z dorobku artysty pochodzą z czasu I wojny światowej, np. „Wywóz transportów z Serbii”. Fryderyk Pautsch zajmował się również rysunkiem i ilustracją, współpracował z czasopismami satyrycznymi, m.in. ze „Szczutkiem”. Rysunki artysty charakteryzują się oszczędnym traktowaniem tła i bardzo dynamiczną, mocną linią (np. „Najnowsza moda”).

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY