Martwa natura dla Panasa (2008-2010)

GRZEGORZ BEDNARSKI

Grzegorz Bednarski urodził się w 1954 roku w Bydgoszczy. W latach 1975-1980 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie obronił dyplom u prof. Jana Szancenbacha. W 1980 roku rozpoczął pracę pedagogiczną na macierzystej uczelni. Od 1998 roku artysta kieruje własną pracownią malarstwa w krakowskiej Akademii.

Twórczość Grzegorza Bednarskiego

Twórczość Grzegorza Bednarskiego jest zaliczana do tzw. figuracji krakowskiej.

Artysta w latach 1981-1989 brał czynny udział w ruchu kultury niezależnej i tworzył wówczas ekspresyjne prace dotyczące problematyki egzystencjalno-metafizycznej.

Na początku lat 90. Grzegorz Bednarski zaczął tworzył jak to sam określił: "zwyczajne małe obrazki", będące przedstawieniami przedmiotów. W pracach z tego czasu uwidacznia się fascynacja artysty czystym kolorem oraz światłem. Ukazane przedmioty zyskiwały znaczenie symboliczne, nabierając tym samym egzystencjalną wymowę. Malarz w swoich pracach rysunkowych czerpał inspiracje z dzieł takich twórców jak: Dante, Stanisław Czycz, Stanisław Świątek i Krzysztof Lipka.

Artysta tworzy także prace tłustym pastelem oraz wykorzystuje technikę kolażu.

Twórczość Grzegorza Bednarskiego skupia się wokół licznych cykli malarskich: Wielki metafizyk (1981), Ni mas ni menos (1984), Hedonista maluje Ukrzyżowanie (1998-2002), Personifikacje (1998-2002), Popielec (2001-2004), oraz rysunkowych jak: Dom misteriów (1990), Bajka paryska-śmiej się dziadku (1994), Czy czyta pani Czycza czy Czycza pani zna (1996-1999) oraz Inferno (1993-2000).

Teksty o twórczości Grzegorza Bednarskiego:

"Malarstwo Grzegorza Bednarskiego konsekwentnie przebiega trzema torami: figuracja, martwa natura i pejzaż. Choć emocjonalne i spirystyczne nasycenie martwych natur wskazuje niewątpliwie na ich doniosłość w malarskim świecie Bednarskiego, to jednak głównie obrazy figuralne, przeważając pod względem liczebności, rozmachu i formatu, wprowadzają przede wszystkim tematyczną rozległość, różnorodność i znamienną wagę znaczeń. W wielkich obrazach sztalugowych Bednarskiego figuracja bardzo często łączy się z rekwizytami typowymi dla martwej natury, przy czym przedstawianie na obrazach przedmioty nabierają symbolicznej wymowy. Wszystkie cykle malarskie, rysunkowe i graficzne Bednarskiego (z których jedne obejmują tylko rysunek, drugie malarstwo sztalugowe, jeszcze inne prace w różnych technikach) skupiają się wokół figury albo wokół działań podmiotowych związanych z przedstawieniami figuralnymi. Niektóre z nich są ściśle związane z tekstami literackimi (Dante, Czycz)."

~ Krzysztof Lipka

[Cyt. za.: idem, Grzegorza Bednarskiego "Figur racje", [w:] Figury i Figuracje, Materiały LIV ogólnopolskiej sesji naukowej Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Lublin 20-22 października 2005, red. M. Kitkowskia-Łysiak, R. Kasperowicz, M. Lachowski, L. Lameński, Warszawa 2006, s. 331.]

NIEDOSTĘPNE OBRAZY GRZEGORZA BEDNARSKIEGO