SEMPOLIŃSKI Jacek

Jacek Sempoliński urodził się w 1927 roku, zmarł w 2012 roku. Naukę malarstwa rozpoczął w trudnych czasach okupacji niemieckiej w konspiracyjnej szkole im. Konrada Krzyżanowskiego w Warszawie. Po wojnie studiował malarstwo na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, pod kierunkiem m.in. Eugeniusza Eibischa. W 1956 roku obronił dyplom i rozpoczął pracę na macierzystej uczelni. Poza malarstwem sztalugowym zajmował się także wykonywaniem scenografii oraz polichromii architektury. Współpracował z warszawskimi teatrami: Teatrem Narodowym, Teatrem PWST oraz Klubem Aktorskim przy redakcji „Po Prostu”. W latach 1953-1957 wykonywał dekoracje malarskie nowo odbudowanych kamieniczek na warszawskiej Starówce. Od początku lat 60. jego obrazy sztalugowe coraz bardziej zbliżały się do abstrakcji. Inspirowały go tematy egzystencjalne i filozoficzne tematy.

W swojej twórczości podejmował eksperymenty nad kolorystycznym zaakcentowaniem światła, mroku i przestrzeni w obrazie. W latach 80. Jacek Sempoliński uczestniczył w niezależnym życiu artystycznym. Został uhonorowany Nagrodą im. Jana Cybisa (1976), Nagrodą im. Brata Alberta (1986) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988).