JAN KACZMARKIEWICZ - NOTA BIOGRAFICZNA

Jan Kaczmarkiewicz urodził się w 1904 roku, zmarł w 1989 roku. Studiował architekturę klasyczną i historię sztuki na Uniwersytecie Poznańskim. Po 1932 roku kontynuował edukację na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, pod kierunkiem m.in. Ludomira Sleńdzińskiego, który był jego profesorem malarstwa.

Kaczmarkiewicz był ilustratorem, historykiem sztuki, pedagogiem oraz malarzem. W 1929 roku rozpoczął współpracę z wydawnictwami prasowymi, w których publikowano jego rysunki. Po ukończeniu studiów artystycznych pracował jako nauczyciel malarstwa w Wilnie, Bytomiu i w Katowicach. Od 1959 roku był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków.
Kaczmarkiewicz pracował w różnorodnych technikach artystycznych: od typowo rysunkowych, jak grafit i tusz, po malarskie (akwarela, gwasz). Tworzył kompozycje figuralne, portrety oraz akty. W jego pracach uwidacznia się inspiracja zarówno sztuką dawną (okresu renesansu i antyku), jak i współczesnymi prądami – kubizmem i surrealizmem.