GIELNIAK Józef

Józef Gielniak urodził się w 1932 roku w Denain we Francji, zmarł w 1972 roku. W latach 1946-1945 studiował w École des Beaux-Arts w Valenciennes. W 1950 roku przyjechał do Polski z zamiarem kontynuowania studiów, jednak jego plany zniweczył atak gruźlicy. Większą część życia spędził w sanatorium dla gruźlików Bukowiec. Od 1956 roku studiował w trybie indywidualnym grafikę u profesora Stanisława Dawskiego z Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W tym samym roku zadebiutował na wystawie, a dwa lata później, w 1958 roku został przyjęty do ZPAP. Tworzył w technice linorytu i mezzotinty. Artysta pozostawił łącznie 68 prac, wśród których znajdują się trzy teki grafik: Sanatorium (1958-67), Improwizacje (1958-59) oraz Improwizacja dla Grażynki (1965-71).

Józef Gielniak jest zaliczany do najwybitniejszych, polskich grafików współczesnych. Jego okres twórczy, choć krótki, był niezwykle intensywny. Artysta szybko rozwinął dojrzały styl. Na unikatowość jego sztuki miał także wpływ fakt, że większość życia spędził w sanatorium, w odosobnieniu od głównych nurtów życia artystycznego.