RAPACKI Józef

JÓZEF RAPACKI

Józef Rapacki

Józef Rapacki, fotografia z ok. 1900 roku, autor nieznany, Muzeum Narodowe w Warszawie
[Źródło: Cyfrowe MNW]

Józef Rapacki urodził się w 1871 roku w Warszawie, zmarł w 1929 roku w Olszance. Uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona, później rozpoczął studia w pracowni Floriana Cynka w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W 1888 roku na krótki okres powrócił do Warszawy, następnie wyjechał do Monachium, gdzie kontynuował naukę w prywatnej szkole Fehra. W tym okresie kilkukrotnie podróżował do Włoch.

W 1890 roku wrócił do Warszawy, tam też aktywnie uczestniczył w działalności Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych oraz ugrupowania Pro Arte. Z powodów zdrowotnych artysta przeprowadził się do Krakowa, a następnie w 1907 roku do Olszanki k. Żyrardowa.

Malarstwo Józefa Rapackiego

Artysta tworzył prace o realistycznym charakterze, wśród których dominowały sceny rodzajowe i pejzaże. Józef Rapacki zyskał uznanie współczesnych i był jednym z najpopularniejszych pejzażystów warszawskich początku XX wieku. Do tematów podejmowanych rzadko w jego twórczości należą portrety oraz widoki wnętrz. Obrazy artysty ze swoim sentymentalnym charakterem są wynikiem złożonego podejścia do problemu barw oraz światła i cienia.

Twórczość Józefa Rapackiego początkowo czerpiąca silne inspiracje ze szkoły monachijskiej, z czasem zwróciła się w stronę impresjonizmu, który zdefiniował styl artysty.

Józef Rapacki tworzył również prace graficzne oraz ilustracje do warszawskich czasopism np. do „Tygodnika Ilustrowanego”.

Wystawy i kolekcje prac Józefa Rapackiego

Artysta często wystawiał swoje obrazy zarówno w kraju i za granicą. W 1900 roku na Wystawie Światowej w Paryżu otrzymał dyplom honorowy.

Prace Józefa Rapackiego znajdują się w licznych kolekcjach prywatnych i muzealnych m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Okręgowego w Lesznie.