KOSSAK Juliusz Powitanie - sarmata z koniem (1889)

KOSSAK Juliusz BIO
Tytuł:	Powitanie - sarmata z koniem (1889)
Technika:	akwarela, papier
Wymiary:	18,8 x 14,5 cm (w świetle passe-partout) 57 x 54 cm (z oprawą)
Uwagi:	Sygnowany i datowany l.d.: "JK \| 1889" Do obrazu dołączona opinia wydana w 1942 roku przez Tadeusza Dobrowolskiego. Fragment opinii Tadeusza Dobrowolskiego: "Akwarela ta przedstawia szlachcica z podgoloną czupryną, trzymającego za uzdę konia i zdejmującego z głowy rogatywkę. Ponieważ poza nim widać drewniane wrota, wolno się domyślić, że szlachcic ów przybył do jakiegoś dworu i wita jego mieszkańców. [...] Swojski temat związany z polską tradycją rycerską jest bowiem typowy dla twórczości J. Kossaka. Na tego samego malarza jako autora malowidła, wskazuje jeszcze ostrożna technika akwarelowa, delikatny światłocień, pewna skłonność do linearnego konturowania formy, ilustratorski charakter całości, wreszcie atmosfera uczuciowa akwareli." Zobacz więcej

KOSSAK Juliusz - zobacz inne prace

JULIUSZ KOSSAK

Juliusz Kossak urodził się w 1824 roku w Nowym Wiśniczu, zmarł w 1899 r. Już podczas studiów prawniczych na Uniwersytecie Lwowskim pobierał lekcje rysunku u Jana Maszkowskiego i tworzył pierwsze akwarele przedstawiające ziemiańskie życie na Wołyniu i Podolu. W latach 1853-56 artysta przebywał w Warszawie, następnie wyjechał do Paryża gdzie pobierał nauki w H. Verneta, malował także w pracowni zorganizowanej przez Wojciecha Gersona. Nigdy jednak nie ukończył studiów artystycznych co nadaje jego twórczości nieco amatorski rys. W 1861 wrócił do kraju a rok później objął stanowisko kierownika artystycznego "Tygodnika Ilustrowanego".

W latach 1867-68 mieszkał w Monachium, wówczas pracował z Józefem Brandtem w pracowni austriackiego malarza scen batalistycznych Franza Adama. W 1870 osiadł na stałe w Krakowie i kontynuował działalność artystyczną, należał także do Akademii Umiejętności oraz uczestniczył czynnie w życiu kulturalnym miasta. Artysta specjalizował się w technice akwareli. Malował głównie sceny batalistyczne (Odsiecz Smoleńska, 1879) oraz historyczno-rodzajowe ("Wyjazd na polowanie", 1876). W okresie młodzieńczym tworzył wiele akwarel odznaczających się starannym rysunkiem, któremu podporządkowana była kolorystyka, co upodabniało jego prace do sztychów.

Dojrzała twórczość Juliusza Kossaka to przede wszystkim prace powstałe z inspiracji kulturą i literaturą sarmacką oraz historią Polski („Chłopicki pod Grochowem”). Artysta najczęściej osadzał akcję w scenerii XVII- wiecznego Podola, szczegółowo oddawał detale strojów szlachty, chłopów, wojskowych. Były to zarówno sceny batalistyczne z historii Polski, codzienność wsi jak jarmarki i wesela, a także szlachtę. Jego znajomość obyczajów XVII wiecznego ziemiaństwa objawia się także w ilustracjach do poematów Wincentego Pola i "Trylogii" Henryka Sienkiewicza.

Elementem charakterystycznym dla Juliusza Kossaka są konie, zarówno zwykłe, wiejskie zwierzęta gospodarskie jak i rasowe, wojskowe zwierzęta. Artysta najczęściej przedstawiał je w ruchu, z wyraźnie zarysowanymi mięśniami, błyszczącą sierścią i rozwianą grzywą. Pieczołowicie oddawał także szczegóły anatomiczne pozwalające rozróżnić poszczególne rasy. Ze względu na mistrzostwo tych przedstawień jest stawiany w jednym rzędzie z innymi polskimi „malarzami koni”: Piotrem Michałowskim i Aleksandrem Orłowskim.