KOBRO Katarzyna

Katarzyna Kobro urodziła się w 1898 roku, zmarła w 1951 roku. W latach 1917-1920 studiowała rzeźbę w Szkole Malarstwa Rzeźby i Architektury w Moskwie. W 1920 roku poślubiła Władysława Strzemińskiego i wspólnie z nim uczestniczyła aktywnie w życiu artystycznym Rosji, które w tamtych czasach tętniło rodzącą się właśnie sztuką awangardową. Na kierunek rozwoju twórczego artysty ogromny wpływ miała twórczość Władimira Tatlina, El Lissitzkiego, Kazimierza Malewicza. W 1921 roku Katarzyna Kobro i Władysław Strzemiński przeprowadzili się do Polski. Byli związani z kilkoma grupami artystycznymi: „Blok”, „Praesens”, „a.r.”. Wraz z Henrykiem Stażewskim, Mieczysławem Szczuką, Teresą Żarnowerówną i innymi twórcami budowali polski ruch awangardowy w sztukach plastycznych. Także dzięki ich staraniom Muzeum Sztuki w Łodzi zgromadziło pokaźną kolekcję prac najlepszych artystów tego okresu, m.in. Kazimierza Malewicza, Pieta Mondriana, Gerrita Rietvelda. Twórczość Katarzyny Kobro obejmowała przestrzenne konstrukcje z malowanego metalu. Ich prosta forma zdradzała zainteresowania rzeźbiarki konstruktywizmem, natomiast stosowane barwy: czerwień, żółć, niebieski oraz czerń i biel, nawiązywały do neoplastycyzmu. Rzeźbiarka tworzyła także sztukę użytkową czego przykładem jest niezrealizowany projekt przedszkola funkcjonalnego. Niestety wiele z jej dzieł zostało zniszczonych w czasie II wojny światowej.