KAZIMIERZ ŁOTOCKI - NOTA BIOGRAFICZNA

Kazimierz Łotocki urodził się w 1882 roku w Szumlanach Małych k. Brzeżan, zmarł w 1942 roku. Artysta zdobył wykształcenie pedagogiczne w Seminarium Nauczycielskim w Samborze. Edukację artystyczną rozpoczął w 1901 roku u Bronisławy Rychter-Janowskiej w Starym Sączu. Po 10 latach przerwy naukę kontynuował u Stanisława Kaczora Batowskiego we Lwowie, następnie w tamtejszej Wolnej Akademii Sztuk Pięknych, m. in. u Feliksa Wygrzywalskiego i w Krakowie u Jana Staniławskiego. Kazimierz Łotocki kształcił się również w zakresie grafiki we lwowskim Instytucie Sztuk Graficznych na kursach Ludwika Tyrowicza.
Pasją Kazimierza Łotockiego była działalność pedagogiczna. Zajmował się nauczaniem rysunku w Nowym Sączu i Lwowie, pracował na wakacyjnych Kursach Nauczycielskich.
Malarz był jednym z założycieli Związku Lwowskich Artystów Grafików.

W malarstwie Kazimierza Łotockiego dominowały krajobrazy wiejskie i widoki miast, artysta wykonywał również nokturny. Malarz uwielbiał malować zabytki, uwiecznił np. kościół Dominikanów we Lwowie czy Bramę Krakowską w Lublinie. Kazimierz Łotocki często powracał do raz podjętego przez siebie motywu, analizując zmienność oglądu w zależności od warunków atmosferycznych i oświetlenia. Niektóre z pejzaży Łotockiego nasuwają skojarzenia z widokami malowanymi przez Jana Stanisławskiego. W obrazach artysty często występują też osty i bodiaki, albo jako elementy towarzyszące krajobrazom, albo jako samodzielne studia roślin.
Znacznie rzadziej Kazimierz Łotocki podejmował tematykę martwej natury i scen rodzajowych. Artysta tworzył również grafiki, zarówno w technice drzeworytu, jak i technik metalowych. W tej dziedzinie jednak ukazywał wyłącznie sceny i widoki związane ze Lwowem.

Artysta eksponował swoje prace na wystawach, m.in. w Nowym Sączu, w Krakowie, we Lwowie i Poznaniu.