Scena na targu

EMIL KRCHA

Emil Krcha
[Źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe]

Emil Krcha urodził się w 1894 w Kałuszu, zmarł w 1972 roku w Krakowie. W czasie I wojny światowej wstąpił do wojska i brał czynny udział w walkach. W latach 1919-1925 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Teodora Axentowicza, Stanisława Kamockiego oraz Ignacego Pieńkowskiego. Następnie edukację kontynuował w Paryżu, dzięki uzyskanemu rządowemu stypendium. Ponadto odbył liczne podróże do Czech, Austrii, Niemiec, Belgii i Holandii.

W 1922 roku Emil Krcha został członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Artysta był współzałożycielem Zrzeszenia Artystów Plastyków „Zwornik” (1928). Przez pewien okres mieszkał w Krzemieńcu, pracując w tamtejszym liceum.

Po II wojnie światowej artysta brał czynny udział w założeniu Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, w której objął posadę profesora. Do 1950 roku wykładał na wrocławskiej uczelni, a następnie wrócił do Krakowa i zaczął wykładać na Akademii Sztuk Pięknych.

Twórczość Emila Krchy

Malarstwo Emila Krchy jest zaliczane do nurtu koloryzmu czy postimpresjonizmu. Artysta tworzył prace farbami olejnymi, akwarelowymi oraz temperą. Tematycznie prace Emila Krchy oscylowały wokół pejzaży i widoków miejskich, martwych natur, scen rodzajowych i portretów.

Obrazy Emila Krchy cechuje ciepła, zazwyczaj przygaszona gama barwna nawiązująca do malarstwa holenderskiego. Obrazy tego twórcy posiadają złożoną, wyraźną fakturę, która wpływa na haptyczność malarstwa Emila Krchy. Artysta w swoich pracach stosował prymitywizację i deformację nawiązujące do folkloru i sztuki ludowej (głównie huculską). W powojennej pracach twórcy popularny stał się motyw marionetek.

Emil Krcha - wystawy i nagrody

Emil Krcha wystawiał swoje obrazy na ekspozycjach zbiorowych oraz indywidualnych m.in. w Krakowie, we Lwowie, Poznaniu, Wrocławiu.

Największy zbiór obrazów Emila Krchy posiada Muzeum Narodowe w Krakowie.

Artysta poza byciem malarzem, był również wiolonczelistą. Studia muzyczne ukończył u Kazimierza Skarżyńskiego.

ARTYKUŁY NA TEMAT ARTYSTY

"W końcu lat 20. artysta miał już swój indywidualny styl, który rozwijał w latach następnych. Przy jego stworzeniu czerpał m.in. z malarstwa holenderskiego XVII wieku oraz polskiego ludowego (podobnie jak jego koledzy, krakowscy Formiści). Stąd ulubiona kolorystyka jego obrazów, brunatno-czerwono-zielona ożywiona akcentami czerwieni lub bieli, w niczym nie nawiązująca do tradycji malarstwa postimpresjonistycznego, do której odwoływała się większość malarzy kolorystów w tym czasie."

Światosław Lenartowicz, fragment tekstu kuratorskiego towarzyszącego wystawie "Emil Krcha - malarstwo" z cyklu "Galeria Żywa" w Muzeum Narodowym w Krakowie (7.07-2.09.2012 r.)

NIEDOSTĘPNE OBRAZY EMILA KRCHY