Biją granaty

LEON GETZ - NOTA BIOGRAFICZNA

Leon Leonowicz Getz urodził się w 1896 roku we Lwowie, zmarł w 1971 roku w Krakowie. Pochodził z rodziny polsko-ruskiej. Studiował malarstwo budowlane w Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie. Po ukończeniu edukacji przez długi czas pracował fizycznie na budowie, później został zatrudniony w kancelarii Politechniki Lwowskiej. Tam zawarł znajomość z malarzem Ołeksą Nowakiwskim, który wpłynął na rozwój artystyczny Leona Getza.
W czasie I wojny światowej artysta był żołnierzem Ukraińskich Strzelców Siczowych. W tym okresie wykonywał rysunki przedstawiające sceny z życia wojska. Został wzięty do niewoli, do 1919 roku przebywał w obozie Kraków-Dąbie.
Po opuszczeniu obozu jenieckiego rozpoczął studia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po studiach, w 1924 roku, powrócił do Lwowa. Od 1925 roku malarz uczył rysunku w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku, od 1934 roku równolegle pracował w tamtejszej szkole powszechnej. Wykładał również w Miejskim Prywatnym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim w Sanoku. W tym okresie Leon Getz malował przede wszystkim weduty, przedstawiając widoki Sanoka.
W 1930 roku pokazał aż 88 swoich prac na wystawie obrazów i rzeźby w Sanoku. Był jednym z założycieli i dyrektorem Towarzystwa Muzealnego „Łemkowszczyzna”. Od 1940 roku pełnił funkcję kustosza Muzeum Ziemi Sanockiej.
Po wojnie Leon Getz przeniósł się do Krakowa, gdzie pracował w Spółdzielni Artystów Plastyków. W latach 1951-1958 wykładał rysunek na krakowskiej ASP. Pod koniec życia zajmował się głównie grafiką i rysunkiem.

Leon Getz tworzył prace o tematyce architektonicznej, weduty, pejzaże, kompozycje symboliczne i religijne. Inspirował się kubizmem i ekspresjonizmem, wykorzystywał żywą paletę nasyconych barw.

W 1965 roku, z okazji jubileuszu 50-lecia pracy twórczej malarz otrzymał Medal Związku Polskich Artystów Plastyków.

Duża kolekcja prac artysty znajduje się w zbiorach Łemkowskiego Zespołu Pieśni i Tańca Kyczera.

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY