STASIAK Ludwik

LUDWIK STASIAK

Ludwik Stasiak urodził się w 1858 roku, zmarł w 1924 roku w Bochni. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1879-1886 studiował również malarstwo w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Jana Matejki, Floriana Cynka i Izydora Jabłońskiego. Edukację kontynuował od 1886 roku w Wiedniu i Akademii Sztuk Pięknych w Monachium w pracowniach Alexandra Wagnera i Aleksandra Liezen-Mayera.

Artysta należał do Komisji Rewindykacyjnej Dzieł Sztuki i Związku Powszechnego Artystów Polskich.

Twórczość Ludwika Stasiaka

Ludwik Stasiak tworzył obrazy o tematyce ludowej, w których ukazywał życie oraz tradycje polskiej wsi. Chętnie malował również pejzaże, przedstawiające porośnięte bujną roślinnością ogrody.

Artysta był zainteresowany średniowieczem. Fascynowała go postać Wita Stwosza, o którym napisał książki: "O narodowości Wita Stwosza", "Rewindykacja własności naszej", "Wit Stwosz natchnieniem Albrechta Durera" i "Wit Stwosz, jego życie i jego dzieła". Ludwik Stasiak tworzył również powieści historyczne, baśnie i utwory teatralne. Współpracował również z "Tygodnikiem Ilustrowanym", "Bluszczem" oraz "Biesiadą Literacką".

Ludwik Stasiak - wystawy i kolekcje

Już w czasach studenckich Ludwik Stasiak zaczął wystawiać swoje obrazy. W latach 1884-1901 prezentował swoje prace w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie oraz Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1893 roku miała miejsce pierwsza indywidualna wystawa malarstwa artysty w Galerii Sztuki Polskiej w Sukiennicach. W tym samym roku Ludwik Stasiak wziął udział w powszechnej wystawie przemysłowej w Chicago.

Prace artysty znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Narodowego w Krakowie.

Artykuły na temat twórczości Ludwika Stasiaka:

"Fascynacja polską wsią, w szczególności podkrakowską, która była głównym czynnikiem kształtującym malarstwo artystów z nurtu chłopomanii – Stanisława Radziejowskiego, Ludwika Stasiaka, Włodzimierza Tetmajera, Wincentego Wodzinowskiego i Kacpra Żelechowskiego. Malarze Ci ukończyli zarówno krakowską Szkołę Sztuk Pięknych u Jana Matejki, jak i Akademię Monachijską. Jeszcze w trakcie studiów krakowskich połączyła ich wspólna pasja i zainteresowanie ludem wiejskim. Od 1887 roku ich pierwsze płótna zaczęły pojawiać się na wystawach w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Były to obrazy, w których przewijała się ludomańska tematyka. Wspólnie stworzyli jedną z pierwszych grup artystycznych. Działalność piątki charakteryzowała się jednakże tym, że swój program wyrażali nie w manifestach, a w swoistym podejściu do tematyki obrazów, idei malarskiej, sposobie przedstawiania bohatera. Nade wszystko zaś wzajemna przyjaźń stała się ogniwem łączącym piątkę artystów – stąd też pochodzi nazwa piątka chłopomanów".

~ Beata Pranke

[Cyt. za: Nurt chłopomanii w twórczości Stanisława Radziejowskiego, Ludwika Stasiaka, Włodzimierza Tetmajera, Wincentego Wodzinowskiego i Kacpra Żelechowskiego, Warszawa 2003, s. 5.]