Marcin Maciejowski urodził się w 1974 roku. Przez 3 lata studiował architekturę na Politechnice Krakowskiej. W 1997 roku rozpoczął studia na Wydziale Grafiki krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom obronił w pracowni Piotra Kuncego w 2001 roku. Artysta wraz z Wilhelmem Sasnalem, Rafałem Bujnowskim, Markiem Firkiem, Józefem Tomczykiem tworzył Grupę Ładnie, która działała w latach 1996-2001.

Był założycielem i redaktorem zina „Słynne Pismo we Wtorek”. W 2002 roku jego rysunek „Jak tu teraz żyć” był eksponowany na billboardach w największych miastach Polski. W latach 2000-2002 współpracował z magazynem „Machina”. Przez ponad dziesięć lat tworzył ilustracje do „Przekroju” (2000-2011). W swoich rysunkach i obrazach wykorzystuje język i stylistykę charakterystyczną dla reklam, plakatów, komiksów i ilustracji prasowych. W ironiczny sposób komentuje wszechobecny konsumpcjonizm oraz wynikający z niego presję sukcesu za wszelką cenę. Często opisuje prace satyrycznymi adnotacjami przypominającymi nagłówki prasowe. Na jego płótnach pojawiają się sceny z życia codziennego, kompozycje przypominające stronę z czasopisma oraz kadry z filmów. Jego styl malarski odznacza się wyczuwalną lekkością prowadzenia pędzla, swobodą oraz płaską plamą barwną.

Artysta wystawia swoje prace na całym świecie: w Austrii, Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Wielkiej Brytanii. W 2010 roku w Muzeum Narodowym w Krakowie odbyła się obszerna indywidualna artysty.

ARTYKUŁY NA TEMAT ARTYSTY

„Ważną, może najważniejszą częścią fenomenu sztuki Maciejowskiego była dla mnie zawsze możliwość utożsamienia się widza ze spojrzeniem artysty. Niewielu współczesnych malarzy oferuje taką możliwość. I czy to nie paradoks, że właśnie Maciejowski, artysta, który dzieląc z nami swój punkt widzenia, ma ogromny potencjał przyciągania publicznej uwagi, tworzy ostatnio głównie dla wąskiego grona kolekcjonerów?Dyskurs na temat Maciejowskiego jest ułożony od dawna. Maciejowski jest realistą. Maciejowski jest rodzajowym malarzem obrazującym współczesne gesty, pozy, a nawet język. Agata Jakubowska pisała o nim jako autorze wielkiego „szkicu obyczajowego”, porównywała go Baudelaire"em, figurą „malarza życia nowoczesnego”; inni wspominali o Balzaku i „komedii ludzkiej”. O Maciejowskim mówiło się jako o malarzu narracyjnym, opowiadaczu anegdot. To wszystko z grubsza jest prawdą, tak kiedyś, jak i teraz, bo przecież Maciejowski robi wciąż „to samo”. Maluje sceny z życia. Jest malarzem tematycznym: życie płynie, więc ten temat się nie wyczerpuje, nie da się go wymalować do końca.”

- Stach Szabłowski, „Spełnione obietnice”, dwutygodnik.com, wydanie 135, 06/2014,
źródło: http://www.dwutygodnik.com/artykul/5289-spelnione-obietnice.html