Marc Chagall urodził się w 1887 roku, zmarł w 1985 r. Naukę rozpoczął pod kierunkiem malarza Juda Pen. W wieku 19 lat wyjechał do Petersburga, gdzie wstąpił do Szkoły Carskiego Towarzystwa Upowszechniania Sztuki. Następnie kontynuował edukację na prywatnych lekcjach w szkole Jelizawiety Zwancewej. W 1910 roku wyjechał na stypendium do Paryża. W tym czasie poznał bohemę artystyczną skupioną w dzielnicy Montparnasse. Przyjaźnił się z Guillaume Apollinairem i Maksem Jacobem. W 1914 roku artysta debiutował na wystawie w galerii Der Sturm w Berlinie. Wystawiał wiele w Rosji, gdzie po zakończeniu rewolucji październikowej otrzymał stanowisko Komisarza Sztuk w nowo utworzonym rządzie. Wraz z Kazimierzem Malewiczem i El Lissitzkym założył Nową Akademię Sztuk w Petersburgu, uczestniczył także w Wystawach Sztuki Rewolucyjnej. Tworzył scenografie dla moskiewskich teatrów oraz cykle ilustracji. Po wybuchu II wojny światowej mieszkał w Stanach Zjednoczonych i Francji. Malarstwo Chagalla jest silnie zakorzenione w tradycji żydowskiej, którą artysta chłonął podczas dzieciństwa w rodzinnym Witebsku. Jego obrazy przedstawiają religijne święta, obrzędy oraz realia życia w rosyjskiej wsi. Artysta wiele uwagi poświęcił także tematowi Holocaustu. Warto zwrócić uwagę na specyficzną stylistykę jego prac. Chagall koncentrował się na przekazaniu idei, właściwego sensu przedstawianej sceny posługując się bogata symboliką oraz realizmem magicznym, przez co prace są niezwykle liryczne i pełne melancholii.

TEKSTY NA TEMAT ARTYSTY

„Pod względem technicznym Chagallowi obca była stylistyka miarowych taktów, ale pociągała go bardzo dynamiczna właściwość kolorów oraz przejrzystość kompozycji.(...) Chagall swój artystyczny anachronizm podniósł do rangi metafory i do do takiego stopnia, że nawet genialność (w co chyba nikt nie wątpi) Soutine’a przybladła w obecności dorobku jedynego z tej wielkiej generacji, który nie pozostał buntownikiem.”

- Tomasz Rudomino, „Chagall obnażony”, Dwumiesięcznik Sztuka, nr 5/86, s. 41.

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY