SAMLICKI Marcin

Marcin Samlicki urodził się w 1876 roku, zmarł 1932 roku. W 1900 roku wstąpił na krakowską Akademię Sztuk Pięknych, gdzie jego profesorami byli między innymi Józef Unierzyski i Józef Mehoffer. Równolegle rozpoczął studia w zakresie Historii Sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1912 roku wyjechał do Paryża, aby doskonalić talent malarski w paryskiej Académie de Grande la Chaumiere, gdzie zetknął się z nowymi tendencjami w sztuce. Od 1936 roku wykładał Historię Malarstwa Współczesnego na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie dał się poznać studentom jako pedagog krytycznie nastawiony do nowych prądów artystycznych.

Należał do Grupy Dziesięciu, formacji artystycznej opierającej się raczej na przyjacielskich relacjach należących do niej artystów aniżeli jakimś konkretnym programie artystycznym. Był także współzałożycielem krakowskiego kabaretu „Zielony Balonik”, w którym zresztą często występował. Pisał liczne teksty z zakresu krytyki sztuki. Jego artykuły ukazywały się w „Rydwanie”, „Kurierze Literacko-Naukowym” oraz „Sztukach Pięknych”. Był także autorem opracowań naukowych o tematyce artystycznej, m.in. tomu czwartego wydawnictwa wielotomowego „Współczesne Malarstwo Polskie” poświęconego Józefowi Mehofferowi. Znaczną część twórczości Samlickiego zajmują pejzaże, szczególnie te z okresu francuskiego, obejmującego czas studiów w Paryżu oraz czas internowania do obozu Le Vignan w czasie I wojny światowej. Artysta nie poddał się awangardowym kierunkom artystycznym. Swoje prace tworzył w duchu koloryzmu. Największy zbiór jego obrazów posiada muzeum w rodzinnym mieście artysty, Bochni.