MĘDRZYCKI Maurycy

Maurycy Mędrzycki urodził się w 1890, zmarł w 1951 roku. Edukację artystyczną rozpoczął w Szkole Rysunkowej Jakuba Katzenbogena w Łodzi. Początkowo chciał zostać dyrygentem, dlatego w 1906 wyjechał do Berlina, by zdobyć stosowne wykształcenie. Dwa lata później musiał powrócić do rodzinnej Łodzi, by odbyć obowiązkową służbę wojskową. Nie powrócił już nigdy do realizacji swoich marzeń związanych z muzyką.
W 1909 wyjechał do Paryża. Zamieszkał w kolonii artystycznej La Ruche i związał się z kręgiem artystów znanych pod nazwą École de Paris. Już w 1912 roku, w Galerie Georges Petit odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna. Często prezentował swoje prace na wystawach sztuki żydowskiej w Warszawie i Łodzi.

Mędrzycki był jedną z barwnych postaci bohemy artystycznej międzywojennego Paryża: przyjaźnił się z Chaimem Soutinem, Amedeo Modiglianim, Leopoldem Zborowskim. Bywał gościem Auguste’a Renoira w jego domu z Cagnes sur Mer na Lazurowym Wybrzeżu. W tym okresie malował kompozycje figuralne, akty, martwe natury z kwiatami oraz pejzaże.
Bolesne piętno wywarły na nim doświadczenia II wojny światowej, podczas której stracił żonę i syna oraz całą rodzinę, która pozostała w Polsce. W swojej powojennej twórczości często oddawał hołd ofiarom Holocaustu.