MINKOWSKI Maurycy

Maurycy Minkowski urodził się w 1881 roku, zmarł w 1930 roku. Edukację artystyczną rozpoczął wstępując krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1901 roku. Jego mistrzami były wybitne osobistości polskiego malarstwa: Józef Mehoffer, Jan Stanisławski i Leon Wyczółkowski. Podczas studiów wielokrotnie nagradzano jego twórczość. Dyplom uzyskał w 1905 wyróżniony złotym medalem. Wtedy też przeniósł się do Warszawy skąd wyjeżdżał w liczne podróże po Europie. Około 1908 osiadł na stałe w Paryżu, jednakże często przyjeżdżał do Polski, m.in. na plenery w Kazimierzu Dolnym, Kraśniku. W 1930 roku wyjechał do Buenos Aires, by urządzić wystawę swoich prac i zginął tam w wypadku samochodowym. Często nadaje się temu artyście miano kronikarza stosunków polsko-żydowskich ze schyłkowego okresu Rosji carskiej. W swoich pracach nawiązywał tematycznie do pogromów żydowskich (których był świadkiem m.in. w 1905 roku w Odessie) oraz tradycji judaistycznej. Wiele wystawiał w Warszawskiej Zachęcie oraz w Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Plastycznych. Swoje prace prezentował także za granicą: w Londynie, Berlinie, Paryżu, Antwerpii, Brukseli, Dusseldorfie, Hadze, Rotterdamie oraz Wilnie.