Oskar Kokoschka Urodził się w 1886 roku w austriackim Pöchlarn, zmarł w 1980 w Montreux w Szwajcarii. Był malarzem, ilustratorem i pisarzem związanym z nurtem niemieckiego ekspresjonizmu. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Momentem przełomowym w jego karierze był rok 1910, kiedy poznał Herwartha Waldena, marszanda i wydawcę pisma „Der Sturm” promującego sztukę ekspresjonistyczną. Artysta rozpoczął współpracę z magazynem publikując w nim liczne rysunki i utwory literackie. Brał udział w wiedeńskim „Internationale Kunstschau”.

Regularnie wystawiał w berlińskiej galerii Waldena „Der Sturm” oraz w kolońskim „Sonderbund”. W 1912 roku objął posadę asystenta na macierzystej Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Uczył także w prestiżowej szkole Eugenii Schwarzwald. W czasie I wojny światowej walczył na froncie galicyjskim. Jego twórczość malarska charakteryzowała się uproszczeniem kształtów, zastosowaniem grubej, czarnej linii konturu oraz jaskrawych barw. Natomiast jego utwory literackie i dramatyczne często wywoływały oburzenie. Sztuka Kokoschki, zarówno plastyczna jak i literacka, tchnęła nastrojem grozy i niepokoju.

TEKSTY NA TEMAT ARTYSTY

„Twórczość Kokoschki, zwłaszcza w drugiej części jego żywota nie bez powodu zwróciła uwagę dzisiejszej krytyki jako rodzaj bardzo swobodnej maniery ekspresjonistycznej, bliskiej stylistyce new wave. To przecież krytyk „Die Zeit” nazwał nieżyjącego artystę dzikim, choć sugestywnie postawił przed tym sugestywnym mianem słówko alter. (...) Nie przypuszczał Herwarth Walden ściągając do „Der Sturmu” Oskara Kokoschkę, że dokonuje się moment historyczny w dziejach sztuki. Dokładnie w 1910, kiedy Kandinsky zaczyna pisać „Über das Geistige in der Kunst”, Kokoschka dokonuje wyboru pomiędzy manierycznym, choć błyskotliwym stylem Art Nouveau, a nową sztuką. Tu w Berlinie ruchom artystycznym animowanym przez Cassirera mógł się nie tyko przyglądać, ale także osobiście włączyć się w tworzenie nowego wizerunku. „Der Sturm”, dziś już legendarne pismo młodych pisarzy i artystów, swoje oblicze z pewnością zawdzięczało w dużej mierze Kokoschce, jednemu z głównych ilustratorów.”

„Wszak Kokoschka to ta sama płaszczyzna, którą zasiedlili Kandinsky, Picasso, Duchamp, Schwitters, Ernst, Oldenburg czy Beuys. Może to zbyt banalnie powiedziane, ale Kokoschka w tym zestawie – obok Beuysa i Duchampa – stał się największym kreatorem sztuki ultranowoczesnej. (...) Kokoschka poekspresjonistyczny malował dokładnie tak, jak według Heyma mieli to robić ekspresjoniści: z akcentem na formę i jej autonomię. Ale wbrew tradycji artysta swoje obrazy nasycał – aż do granic przesady – obsesyjną, niekiedy dramatyczną kolorystyką, gdzie gwałtowność i ostrość rysunku służyła przede wszystkim zmonumentalizowaniu formy.”

- Tomasz Rudomino, „Mit dzikiego Kokoschki”, Dwumiesięcznik „Sztuka”, nr 5/87, s. 40-41.