ORAMUS Romuald

ROMUALD ORAMUS - NOTA BIOGRAFICZNA

Romuald Oramus

Romuald Oramus urodził się w 1953 roku w Krakowie. Uczęszczał do Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie, następnie, w latach 1974-1979, studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom obronił w pracowni prof. Adama Marczyńskiego z aneksem w pracowni miedziorytu kierowanej przez prof. Mieczysława Wejmana. Po ukończeniu studiów rozpoczął działalność pedagogiczną na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, gdzie w 2001 roku uzyskał tytuł profesora. Od 1981 roku malarz należy do Związku Polskich Artystów Plastyków.
W 1989 roku Romuald Oramus otrzymał Stypendium Ministerstwa Spraw Zagranicznych Włoch. Wyjazd na południe Europy zaowocował pojawieniem się w twórczości artysty tematyki śródziemnomorskiego pejzażu.

Romuald Oramus uprawia grafikę oraz figuratywne malarstwo sztalugowe, wykonuje m.in. portrety, akty oraz sceny rodzajowe, podejmuje również tematykę pejzażu i wnętrz architektonicznych. Jego obrazy cechuje groteskowość oraz specyficzna, geometryczna deformacja. Malarz wykorzystuje zwykle stonowaną, ciemną gamę barwną z intensywnymi akcentami koloru, chociaż niektóre z jego obrazów przyciągają wzrok żywą i nasyconą kolorystyką.
Sztuka artysty ma głęboką wymowę i symboliczne znaczenie, Romuald Oramus często porusza tematykę związaną z ludzką egzystencją i jej przemijalnością.
W ostatnich latach sztuka artysty zbliża się niekiedy w kierunku abstrakcji (np. w cyklu malarskim „Katedra”).

Romuald Oramus brał udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą, np. w Niemczech i Brukseli. Jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i muzealnych, m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, Biblioteki Narodowej w Warszawie, Muzeum Śląskiego w Katowicach czy Muzeum Sztuki Współczesnej we Frankfurcie nad Odrą.

Artysta prowadzi również działalność literacką, pisze teksty o sztuce. Wydał dwie publikacje książkowe: Radość iluzji malarskiej. Eseje o sztuce (2004) oraz Romuald Oramus. Katedra. Malarstwo z lat 1997-2011 (2012, współautor B. Krasnowolski).