Ryszard Winiarski urodził się w 1936 roku we Lwowie, zmarł w 2006 roku w Warszawie. Studiował na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej (1953-1959) oraz na Wydziale Malarstwa i Scenografii stołecznej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Stanisława Szczepańskiego, Jana Wodyńskiego, Aleksandra Kobzdeja, Władysława Daszewskiego oraz Juliana Pałki. Dyplom artystyczny obronił w1966 roku. Od 1976 do 1981 roku wykładał w Instytucie Wychowania Artystycznego na UMCS w Lublinie, następnie rozpoczął pracę na ASP w Warszawie, gdzie w latach 1985-1990 pełnił funkcję prorektora, a w roku 1990 otrzymał tytuł profesora. Od 1983 roku prowadził gościnne wykłady w HFG w Offenbach.

Ryszard Winiarski był przedstawicielem nurtu sztuki konceptualnej. Zajmował się malarstwem oraz instalacją artystyczną. Główną inspiracją artysty, odkrytą jeszcze w czasach studenckich dzięki profesorowi Mieczysławowi Porębskiemu, był związek nauki i sztuki - poprzez abstrakcyjne dzieła malarz obrazował matematyczne zasady rachunku prawdopodobieństwa czy zapisy funkcji zmiennej losowej, łącząc je z czynnikami przypadku.
Artysta komponował, czy wręcz „programował” swoje prace z modułowych, biało-czarnych pól, których układy uzależniał od losowego rzutu monety lub kostki do gry i prawideł matematycznych. Pod koniec lat 60. wprowadził do swoich obrazów również kolor, a z czasem w twórczości malarza zaczęły coraz częściej pojawiać się trójwymiarowe reliefy. Od lat 70. Ryszard Winiarski poszedł krok dalej w kierunku przestrzenności, wprowadzając kinetyczne układy pól w kubatury sal galeryjnych i tworząc instalacje artystyczne oraz environments. W tym okresie zaczęły powstawać „Salony gry” z widzem, który stawał się częścią zakomponowanego przez artystę układu. Temat gier przewijał się zresztą przez cały okres działalności artystycznej twórcy.
Sztuka Ryszarda Winiarskiego nie niesie ze sobą większego ładunku emocjonalnego, chociaż od lat 80. malarz zaczął zawierać w swoich pracach elementy uczuć, duchowości i działań intuicyjnych. Twórczość artysty jest raczej tworem obiektywnym, naukowym lub też wyrazem filozofii wyznawanej przez artystę, zapisem jego procesu myślowego i efektem ubocznym działań koncepcyjnych, nie zaś celem samym w sobie. Głównym zamysłem malarza było bowiem przekroczenie pojęcia i zaprzeczenie tradycyjnym wartościom estetycznym i formalnym poprzedzanego szkicem obrazu, takim jak perspektywa, światłocień czy gama barwna.

Poza malarstwem i instalacją Ryszard Winiarski zajmował się również scenografią, współpracując z teatrami w całej Polsce. Zrealizował dekoracje do licznych spektakli: „Medei” Eurypidesa, „Makbeta” i „Otella” Szekspira, „Tragedii optymistycznej” Andrzeja Wiszniewskiego, „Przy pełni księżyca” Wasilija Szukszyna czy "Specjalności zakładu" Macieja Bordowicza

Dzieła artysty były prezentowane szerokiej publiczności zarówno w kraju, jak i za granicą, m.in. w São Paulo (1969), Norymberdze (1969, 1971) czy Monachium (1985).
Artysta zdobył wiele nagród, m.in. główną nagrodę na sympozjum „Sztuka w zmieniającym się świecie” w Puławach (1966) czy nagrodę im. Jana Cybisa (1996).
Dzieła malarza znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i muzealnych w Polsce i na świecie. Jego prace są częścią zbiorów np. Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu i we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi czy Muzeum Sztuki Nowoczesnej w New Delhi.

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY