Ognisko

STANISŁAW GIBIŃSKI

Stanisław Gibiński urodził się w 1882 roku w Rzeszowie, zmarł w 1971 roku w Katowicach. Początkowo pracował w Kolejach Państwowych, gdzie zauważono jego pasję do malarstwa. Przyszły artysta przeniósł się więc do Krakowa i w 1908 roku podjął naukę w tutejszej Akademii Sztuk Pięknych. Nie jest pewne, czy cieszył się oficjalnym statusem studenta, niemniej kilka lat kształcił się tam w zakresie malarstwa. Profesorem Stanisława Gibińskiego był Julian Fałat. Artysta w późniejszej twórczości stał się niemal naśladowcą swojego nauczyciela, wielokrotnie podejmując rodzajowe wiejskie tematy umieszczane w rozległych zimowych pejzażach.
Przez całe życie Stanisław Gibiński łączył pracę zawodową na kolei z rozwijaniem swojej twórczości malarskiej. Był członkiem stowarzyszeń artystycznych - Związku Polskich Artystów Plastyków i społecznych - Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". W czasie I wojny światowej Stanisław Gibiński służył w Legionach Polskich.

Malarstwo Stanisława Gibińskiego

Artysta w swojej twórczości posługiwał się głównie techniką akwareli, ale wykorzystywał też farby olejne. Obrazy, poprzedzane zawsze licznymi studiami z natury, malował w pracowni.
Stanisław Gibiński jest autorem licznych prac inspirowanych codziennym życiem polskiej wsi, nierzadko ukazujących pejzaże i motywy znad doliny rzeki Stryj, gdzie odwiedzał w czasie urlopów swojego teścia, zarządzającego tamtejszym nadleśnictwem.
Obrazy Stanisława Gibińskiego cechuje szczegółowość, mimo trudnej techniki jaką jest akwarela. Precyzyjnie malował niuanse światłocieniowe oraz barwne. Przywiązywał dużą wagę do detalu, jednak niekiedy świadomie rezygnował z nieistotnych szczegółów.
Zasłynął jako malarz rodzajowy i pejzażysta, rzadziej malował sceny o tematyce batalistycznej.

Stanisław Gibiński - wystawy i kolekcje

Stanisław Gibiński pokazywał swoje obrazy najczęściej w Krakowie, brał udział w wystawach "Niezależnych".

Obrazy Stanisława Gibińskiego znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych, a także w zbiorach muzealnych, m.in. w kolekcji Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku czy Muzeum Okręgowego w Lesznie.

Artykuły na temat twórczości Stanisława Gibińskiego:

"Pomimo, że malarstwo Gibińskiego poddawało się rozmaitym impulsom płynącym ze sztuki Fałata, Wyczółkowskiego i artystów szeroko pojętego nurtu krajobrazowego, to pozostawało zjawiskiem oryginalnym. Wypracowanie przez niego własnego, charakterystycznego stylu stało się możliwe dzięki wcześnie osiągniętej dojrzałości artystycznej, o czym świadczą choćby młodzieńcze rysunki. Ponadto konieczność łączenia pracy zawodowej z pasją malarską, liczne obowiązki społeczne, pozwalały mu zachować konieczny dystans do środowiska krakowskich artystów."

"O wartości malarstwa Stanisława Gibińskiego świadczy fakt, że cieszyło się ono i cieszy ciągłym uznaniem i zainteresowaniem odbiorców, bez względu na pojawiające się stale kolejne mody artystyczne. Udało mu się bowiem uchwycić istotę polskiego krajobrazu, a zarazem ocalić świat już nie istniejący – polowań, dawnej wsi i zamieszkującego ją ludu. Trafił on umiejętnie w gusta wielu ludzi, którzy nieustająco wykazują entuzjazm dla malarstwa osadzonego w klimacie Młodej Polski."

"Stanisław Gibiński nie miał zdecydowanie ulubionej pory roku. Malował zarówno dni pogodne jak i pochmurne, czasem gwałtowną letnią burzę, niekiedy zimową zadymkę. Wydaje się, że odczuwał głęboko urok mroźnej, białej zimy – surową pustkę ośnieżonych pół, przecinanych wąską strugą potoku lub strumyka. Znakomicie oddawał jaskrawy blask śniegu skontrastowany z ciemnymi sylwetkami drzew, przysypane białym puchem i uśpione wiejskie chaty oraz urokliwe cerkwie i kościółki."

 ~ Agnieszka Jankowska-Marzec
[Cyt. za: Słowo wstępne do katalogu z wystawy "Stanisław Gibiński 1882-1971 – malarz polskiej wsi", Warszawa 2000.]

NIEDOSTĘPNE OBRAZY STANISŁAWA GIBIŃSKIEGO