Warszawa dachy Starego Miasta

STANISŁAW RACZYŃSKI - NOTA BIOGRAFICZNA

Stanisław Raczyński urodził się w 1903 roku w Wadowicach, zmarł w 1982 roku w Krakowie. Studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Ignacego Pieńkowskiego, Teodora Axentowicza i Wojciecha Weissa oraz grafikę u Jana Wojnarskiego. Dyplom obronił w 1926 roku. W latach 1927-1928 pracował jako w scenograf w Teatrze Popularnym w Krakowie, a przez następna dwa lata w Teatrze Wielkim w Poznaniu. W 1930 roku wyjechał do Paryża na stypendium Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Naukę uzupełniał jeszcze we Włoszech. Artysta zajmował się grafiką, reklamą i ilustracją. Wykonał m.in. ilustracje do Procesu Franza Kafki i Życia Gargantui i Pantagruela Françoisa Rabelaisa. Wydał też dwie teki drzeworytów z przedstawieniami zabytków polskiej architektury.

Stanisław Raczyński wykonywał głównie drzeworyty, pozostawał pod silnym wpływem Władysława Skoczylasa. Często podejmował tematykę wiejską oraz góralską, przedstawiając sytuacyjne portrety Górali lub wielofigurowe sceny rodzajowe. Często ukazywał również wspomniane już widoki architektury, rzadziej wizerunki kobiece i tematy religijne. Grafiki artysty cechują się dekoracyjną stylizacją.

ARTYKUŁY NA TEMAT ARTYSTY

„Raczyński przeszedł stadium akademickie w Krakowskiej Akademii. Ale jakby na udry wszelkiej akademickości i smakom pielęgnowanym z tradycji na uczelni podwawelskiej, stał się najsilniejszym zaprzeczeniem impresjonistycznych formuł, które tak obficie nań spłynęły w czasach szkolarskich. Poszedł drogą własną, odnajdując w kompozycji swe upodobania. Grafikę traktuję poważnie i z entuzjazmem. Objął jej wszystkie gatunki, nie wyłączając nawet monotypii. Zarówno traktuje litografię jak ryt suchą igłą. A z największą miłością odnosi się bezwzględnie do drzeworytu – i to współczesnego. Ten dlań istnieje jako alfa i omega twórczości, toteż stroni od „malkasty” i sztalug. Jest młody. Bieży przeto pędem nowoczesnych zdobyczy, znacząc świat w twórczości swej dziełami o fakturze dnia dzisiejszego. W chwili, w której glob ziemski opanował rytm jazz’u i fal radiowych, artysta dostosował swoją sztukę – nerwową i szybką – idąc z prądem fali.”

- Hilary Majkowski, Słowo wstępne do katalogu „Wystawa Grafiki Stanisława Raczyńskiego”, Salon Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, Poznań 1929.

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY