STEFAN BUKOWSKI - NOTA BIOGRAFICZNA

Stefan Bukowski urodził się w 1878 roku na Kielecczyźnie, zmarł w 1929 roku. Od 1897 roku studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (w 1900 roku przemianowanej na Akademię Sztuk Pięknych) pod kierunkiem Floriana Cynka, Józefa Unierzyskiego, Leona Wyczółkowskiego i Teodora Axentowicza. Następnie przez rok naukę kontynuował w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona, a w 1902 roku wyjechał do Monachium, by doskonalić swój warsztat na tamtejszej ASP, w pracowniach Antona Ažbego oraz Simona Hollósy’ego. W 1907 roku Stefan Bukowski przeniósł się do Paryża, by tam podjąć studia w prywatnych Académie Julian oraz Académie Vitti. We Francji, w 1909 roku, artysta uzyskał na Salonie Société des Artistes Français odznaczenie za obraz ukazujący portret kobiecy.
Po powrocie do Polski pracował jako nauczyciel rysunku w warszawskich szkołach średnich. Stefan Bukowski działał również bardzo aktywnie w polskich środowiskach artystycznych począwszy od jego debiutu wystawienniczego, który miał miejsce w 1907 roku w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.
Malarz był członkiem warszawskiego TZSP oraz krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych.

We wczesnym okresie swojej kariery artystycznej Stefan Bukowski obrazował przede wszystkim sceny figuralne, portrety oraz martwe natury z kwiatami. Szczególnie charakterystyczne są malowane przez niego, niezwykle kobiece wizerunki kobiet o wielkich oczach i mocnych rysach twarzy. Z czasem artysta porzucił jednak wcześniejsze motywy na rzecz nizinnego pejzażu.
W swojej twórczości Stefan Bukowski posługiwał się przede wszystkim techniką olejną, ale w latach 20. coraz częściej zaczął sięgać po akwarelę. W malarstwie wykorzystywał przede wszystkim plamę barwną, rozmywając kontury ukazywanych elementów rzeczywistości. Malował krótkimi pociągnięciami pędzla. Obrazy artysty charakteryzują się specyficzną, liryczną, młodopolską jeszcze nastrojowością i tajemnicą, podsycaną jeszcze ciemną gamą używanych odcieni farb. W niektórych pracach, głównie tych podejmujących tematykę życia polskiej wsi, malarz rozjaśniał paletę i wprowadzał idylliczny, sielankowy nastrój przedstawiając zwykle pejzaż i ludzi w towarzystwie zwierząt, najczęściej kóz.

Obrazy Stefana Bukowskiego znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i publicznych w Polsce, są częścią m.in. zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie czy Muzeum Okręgowego w Rzeszowie.

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY