NIESIOŁOWSKI Tymon

Tymon Niesiołowski urodził się w 1882 roku we Lwowie, zmarł w 1965 roku w Toruniu. Uczęszczał do lwowskiej Szkoły Przemysłowej, gdzie w latach 1898 i 1899 kształcił się na oddziale malarstwa. Od 1900 roku studiował w Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Mehoffera i Teodora Axentowicza. Przyjaźnił się z wieloma współczesnymi mu artystami, między innymi Franciszkiem Siedleckim, który zainteresował go akwafortą. W 1905 roku przeprowadził się do Zakopanego, gdzie mieszkał aż do 1926 roku. W tym okresie dołączył do Grupy Pięciu, Formistów (Ekspresjonistów Polskich), Stowarzyszenia Polskich Artystów Plastyków RYTM oraz Towarzystwa Sztuka Podhalańska. W 1919 roku został przyjęty, obok Leopolda Gottlieba, Zbigniewa Pronaszki i Władysława Skoczylasa, do grona profesorów zakopiańskiej Wolnej Szkoły Sztuk Pięknych. Od 1926 roku mieszkał w Wilnie – prowadził zajęcia w Katedrze Malarstwa Monumentalnego na Uniwersytecie Stefana Batorego oraz aktywnie uczestniczył w życiu lokalnych środowisk artystycznych uczestnicząc w wystawach Grup Awangarda i Nowa Generacja. Po zakończeniu II wojny światowej przeniósł się do Torunia, gdzie brał udział w organizowaniu na nowo Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, z którym związany był aż do przejścia na emeryturę w 1960 – najpierw jako prodziekan, a następnie kierownik Katedry Malarstwa Sztalugowego.

Twórczość Niesiołowskiego objawiała się w grafice i malarstwie. Z technik graficznych najbardziej upodobał sobie litografię, suchą igłę, drzeworyt oraz linoryt. Jeszcze jako student pozostawał pod wpływem twórczości ówczesnych malarzy krakowskich oraz twórców związanych z nurtem symbolizmu, jak Puvis de Chavannes. W latach 1907-1912, podczas licznych podróży po Europie zetknął się z twórczością Paula Cézanne’a, Paula Gaugina oraz kubistów.

W okresie zakopiańskim zainteresował się także sztuką podhalańską, kolekcjonował zakopiańskie malarstwo na szkle. Wszystkie te czynniki złożyły się na ukształtowanie jego dojrzałej twórczości. Wśród podejmowanych przez niego tematów malarskich i graficznych dominują portrety, martwe natury, kobiece akty na tle pejzażu, lub we wnętrzu, martwe natury oraz motywy cyrkowe.