WACŁAW WĄSOWICZ - NOTA BIOGRAFICZNA

Wacław Wąsowicz "Autoportret"
[Źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe]

Wacław Wąsowicz urodził się w 1891 roku w Warszawie, zmarł w 1942 roku w Wilanowie k. Warszawy. W latach 1909-1910 studiował w warszawskiej Szkole Rysunkowej u Mieczysława Kotarbińskiego, następnie w latach 1911-1914 w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie u Ignacego Pieńkowskiego. Naukę uzupełniał jeszcze w pracowni Jacka Malczewskiego na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
Artysta od 1918 roku należał do Polskiego Klubu Artystycznego, od 1919 roku zaś do grupy Formistów, z którą wystawiał w Krakowie, Warszawie i Paryżu. W 1921 roku współpracował z pismem „Formiści”. Wacław Wąsowicz od 1923 roku był również członkiem Stowarzyszenia Artystów Plastyków „Rytm”, wstąpił też do Stowarzyszenia Artystów Grafików Ryt.
Wacław Wąsowicz prowadził działalność pedagogiczną. W latach 1918-1920 pracował w gimnazjum K. Kulwiecia w Warszawie.

Sztuka Wacława Wąsowicza była dosyć zróżnicowana. W okresie formistycznym artysta inspirował się sztuką Cézanne’a oraz Deraina, syntetyzując i geometryzując modelowane światłocieniem formy. Wykorzystywał w tym czasie gruby, ciemny kontur oraz wąską gamę barwną. Od lat 20. łączył stylizację charakterystyczną dla kręgu „Rytmu” z koloryzmem, zaczął inspirować się sztuką ludową, wprowadził do swojej twórczości dekoracyjność, rozjaśnił stosowaną gamę kolorystyczną. W końcu, w latach 30., po wizycie w Paryżu, przejął wpływy groteskowej geometryzacji Tadeusza Makowskiego. Dalsze podróże (m. in. do Holandii i Włoch) ponownie wpłynęły na zmiany w stylistyce twórczości malarza, który ponownie przyciemnił gamę barwną swoich obrazów i zaczął wykorzystywać efekty luministyczne (inspiracje holenderskie), a później skierował się w stronę klasycznej prostoty i renesansowego monumentalizmu (inspiracje włoskie). Po wybuchu II wojny światowej artysta zwrócił się jeszcze w stronę realizmu.
Pod względem formalnym prace Wacława Wąsowicza również są bardzo różne. Artysta raz malował fakturowo, innym razem gładkimi plamami barwy. Posługiwał się techniką olejną, rzadziej akwarelą.
Twórczość malarza reprezentuje duży wachlarz tematyczny. Wacław Wąsowicz malował sielskie sceny rodzajowe (sceny parkowe, muzykantów), pejzaże, martwe natury, akty oraz portrety.
Wacław Wąsowicz uprawiał też malarstwo monumentalne, uczestniczył w tworzeniu dekoracji ściennych w kawiarni Pod Pikadorem, w Klubie Futurystów Polskich w Hotelu Europejskim (niezachowane) oraz w Polskim Klubie Artystycznym.
Artysta zajmował się również grafiką, najczęściej wykonywał zbliżone do stylistyki Stanisława Ostoi-Chrostowskiego drzeworyty. W tej dziedzinie inspirował się sztuką ludową. Grafiki Wacława Wąsowicza cechują się zdecydowanie większą łagodnością niż jego malarstwo, czasami wydają się być nawet klasycznie dekoracyjne.
Zainteresowania malarza były bardzo szerokie, artysta zajmował się też plakatem, ceramiką artystyczną, projektował tkaniny, wnętrza i obiekty sztuki użytkowej.

Artysta uczestniczył w ponad 100 wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Wystawy artysty odbyły się m. in. w Krakowie, Warszawie, Poznaniu i Łodzi.
Prace Wacława Wąsowicza znajdują się np. w kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie i Szczecinie, Muzeum Okręgowego im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Ziemi Chełmińskiej.