Witold Chomicz urodził się w 1910 roku w Kijowie, zmarł w 1984 roku w Krakowie. Wykształcenie artystyczne zdobywał w latach 1927-1931 w Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie u Henryka Uziembły oraz od roku 1932 na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u Karola Tichego, Leonarda Pękalskiego, Władysława Skoczylasa oraz Edmunda Bartłomiejczyka.

Uprawiał malarstwo sztalugowe, głównie olejne oraz grafikę, przede wszystkim książkową. W malarstwie najczęściej podejmował temat pejzażu, przedstawiał też widoki architektury Krakowa oraz portrety. Artysta najbardziej znany jest jednak z drzeworytów, w których przedstawiał dzieła architektury polskiej, podejmował też tematykę religijną i ludową, obrazował legendy oraz mity słowiańskie. Witold Chomicz wykonywał również plakaty i polichromie, projektował witraże, znaczki, ubiory oraz przedmioty z zakresu kowalstwa artystycznego.
Twórczość artysty nosi znamiona wpływów sztuki ludowej, folkloru krakowskiego oraz dekoracyjnego nurtu art déco.

Witold Chomicz był również pedagogiem. Od 1934 roku wykładał w Katedrze Grafiki Użytkowej w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych w Krakowie. Od 1945 roku pracował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie, w roku 1950 został profesorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie kierował Katedrą Grafiki Książki i uczelnianą drukarnią.

Artysta był słynnym bibliofilem oraz znawcą folkloru. Przez wiele lat zasiadał w jury konkursu szopek krakowskich.

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY