CHMIELIŃSKI (STACHOWICZ) Władysław

Władysław Chmieliński urodził się w 1911 w Warszawie, zmarł tamże w 1979 roku. W latach 1926-1931 studiował w warszawskiej Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa (dawnej Klasie Rysunkowej). Mieszkał i tworzył w Warszawie. W latach 1936-1939 artysta używał pseudonimu „Władysław Stachowicz”, po czym wrócił do sygnowania swoich prac prawdziwym nazwiskiem.

Władysław Chmieliński uprawiał malarstwo sztalugowe, posługiwał się techniką olejną i akwarelową. Jego prace należy zaliczyć do nurtu realizmu. Tworzył głównie weduty, malował zabytkowe wnętrza oraz detale architektoniczne. Swoje obrazy malarz często uzupełniał sztafażem, najchętniej ukazywał miasta zimą.
W latach 1935-1938 stworzył cykl akwarel przedstawiających zabytki polskiej architektury, m. in. widoki Krakowa, Sandomierza, Kazimierza nad Wisłą. Artysta był również autorem malarskich widoków wnętrz Zamku Królewskiego w Warszawie oraz Pałacu w Wilanowie. W tym czasie wiele podróżował po kraju. Od końca lat 50. malarz chwilowo zawęził tematykę swoich obrazów, wykonywał już niemal wyłącznie widoki stolicy.
Artysta podejmował również tematykę pejzażu i wiejskich scen rodzajowych. W latach 60. XX wieku w jego dorobku artystycznym pojawiły się umiejscawiane na tle krajobrazów konie i sceny konne, często widoki ciągniętych przez zwierzęta sań i powroty z polowań.
W latach 1967-1969 Władysław Chmieliński przebywał w Dani. Następnie wrócił do kraju i ponownie skupił się na malowaniu widoków Warszawy.

Prace Władysława Chmielińskiego znajdują się m. in. w zbiorach Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie oraz w wielu kolekcjach prywatnych na całym świecie.