ŚLEWIŃSKI Władysław

Władysław Ślewiński urodził się w 1856 roku, zmarł w 1918 roku. Naukę rysunku rozpoczął w warszawskiej Szkole Rysunkowej Wojciecha Gersona. W 1888 roku wyjechał do Francji. W Paryżu kształcił się w pracowni malarza Zygmunta Andrychiewicza. Podjął także studia w Academie Julian oraz Academie Colarossi. W Paryżu poznał Paula Gauguina, za którego namową dołączył do artystycznej kolonii malującej w Pont-Aven. Ślewiński przebywał tam w latach 1889-1896. W 1905 roku powrócił do Polski. Przebywał w Krakowie, Poroninie, Lwowie i Warszawie. Aktywnie działał w środowisku bohemy artystycznej: był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, współpracował z TPSP. W 1908 roku objął stanowisko wykładowcy w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. W 1910 roku zrezygnował z tej posady i założył własną szkołę malarstwa przy ulicy Polnej. Duże piętno na jego stylu malarskim odcisnął postimpresjonizm, z którym zetknął się już na początku swojego pobytu we Francji oraz reprezentowany przez Paula Gauguina cloisonizm (styl charakteryzujący się malowaniem jednolitymi plamami barwnymi ograniczonymi wyraźnym konturem). Kompozycja obrazów Ślewińskiego jest niezwykle spokojna i harmonijna. Poszczególne elementy przedstawione są płaszczyznowo, co budzi skojarzenia z malarstwem Paula Gauguina. Artysta operował giętką, falistą linią, która oplatała poszczególne fragmenty kompozycji. Tematyka jego prac obejmuje pejzaże, martwe natury i portrety.