BŁOCKI Włodzimierz

WŁODZIMIERZ BŁOCKI

Włodzimierz Błocki urodził się w 1885 roku we Lwowie, zmarł w 1920 roku w Zakopanem. Kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Floriana Cynka, Konstantego Laszczki oraz Leona Wyczółkowskiego. W 1911 roku wspólnie ze swoim przyjacielem, Teodorem Grottem, odbył podróż do Włoch, w wyniku której powstała teka akwafort z widokami z Florencji. Następnie powrócił do rodzinnego Lwowa, gdzie szybko zyskał rozgłos i poważanie jako malarz. W 1914 roku Włodzimierz Błocki wyjechał do Francji, gdzie zapoznał się z aktualnymi prądami w sztuce.

Twórczość Włodzimierza Błockiego

Artysta tworzył malarstwo sztalugowe i grafikę. Tworzył w różnych technikach, m.in. za pomocą farb olejnych, akwareli oraz pasteli. W swoich pracach podejmował tematykę rodzajową i pejzażową, ponadto tworzył martwe natury, portrety i akty.

W okresie lwowskim tworzył przede wszystkim portrety i sceny rodzajowe utrzymane zazwyczaj w wąskiej i ciemnej tonacji barwnej. Będąc w Paryżu zainteresował się z kolei impresjonizmem, co przełożyło się na jego sposób malowania i uwidacznia się w rozjaśnieniu palety barw i stosowaniu rozwiązań światłocieniowych.

Artysta opublikował także tekę grafik o tematyce erotycznej pt. "Złote storczyki".

Włodzimierz Błocki - wystawy i zbiory

Pierwsza indywidualna wystawa artysty miała miejsce w 1911 roku we Lwowie. Prace Włodzimierza Błockiego aktualnie można znaleźć m.in. w kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie i Biblioteki Jagiellońskiej.