GERSON Wojciech

Wojciech Gerson urodził się w 1831 roku, zmarł w 1901 roku. Studiował na Oddziale Architektury warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych oraz następnie na Wydziale Malarstwa pod kierunkiem Chrystiana Breslauera i Marcina Zaleskiego. Od 1853 roku kontynuował naukę na Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie w 1878 roku otrzymał tytuł profesora. Ponadto, w latach 1856-1858 doskonalił warsztat w pracowni Leona Cognieta w Paryżu. W 1971 roku założył w Warszawie słynną Klasę Rysunkową, w której pierwsze kroki stawiało wielu wybitnych polskich artystów: Józef Chełmoński, Stanisław Lentz, Edward Okuń, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński, Jan Stanisławski, Leon Wyczółkowski i wielu innych. Klasa Rysunkowa Wojciecha Gersona działała aż do 1896 roku. Artysta pracował jako pedagog w wielu innych instytucjach: uczył rysunku w Instytucie Głuchoniemych, wykładał teorię i historię sztuki w Zakładzie Szmita dla kobiet, prowadził wykłady dla rzemieślników w Muzeum Przemysłowym. Zajmował się malarstwem sztalugowym i monumentalnym, litografią oraz rysunkiem. Głównym tematem jego twórczości były pejzaże górskie, malował także sceny historyczne oraz pejzaże. Duży wpływ na jego twórczość miał polski folklor, z którym artysta zetknął się jeszcze w czasie studiów w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Wojciech Gerson był artystą niezwykle wszechstronnym. Poza działalnością pedagogiczną i własną twórczością artystyczną zajmował się także grafiką użytkową, scenografią oraz tłumaczeniem książek z zakresu teorii sztuki.