ZOFIA STANKIEWICZ - NOTA BIOGRAFICZNA

Zofia Stankiewicz urodziła się w 1862 roku w Ryżowie, zmarła w 1955 roku w Warszawie. Studiowała w Charkowie u pejzażysty J. J. Schreidera, później uczyła się w warszawskiej Klasie Rysunku u Wojciecha Gersona oraz w Académie Julian w Paryżu. Naukę uzupełniała jeszcze w pracowniach Miłosza Kotarbińskiego, Konrada Krzyżanowskiego oraz Kazimierza Strabowskiego. W czasie wakacji wyjeżdżała do Bretanii i Normandii, gdzie malowała pejzaże. W czasie studiów zaprzyjaźniła się ze innymi artystkami, Anną Bilińską, Marią Dulębianką oraz Marią Klass-Kazanowską.

Zofia Stankiewicz była artystką związaną z Warszawą. Zajmowała się malarstwem sztalugowym i grafiką. We wczesnym okresie twórczości malowała głównie pejzaże i martwe natury, wykorzystując technikę olejną, rzadziej pastel i akwarelę. Z biegiem czasu całkowicie porzuciła płótna na rzecz prac graficznych, w których ukazywała motywy architektoniczne i widoki Warszawy, rzadziej Wilna, Krakowa oraz Pomorza. Odbitki artystka układała w teki. Uprawiała techniki metalowe, litografię oraz linoryt. Mistrzostwo osiągnęła w dziedzinie akwaforty i akwatinty. Zajmowała się również ilustracją, współpracowała m. in. z czasopismami „Kłosy”, „Tygodnik Ilustrowany”, „Wędrowiec”.

Zofia Stankiewicz współorganizowała Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Graficznych, przez wiele lat działała w zarządzie Związku Polskich Artystów Grafików.

Artystka prowadziła również działalność pedagogiczną. W czasie I wojny światowej uczyła w żeńskiej szkole polskiej w Kijowie, a w roku 1917 wykładała na Wydziale Grafiki i Wydziale Malarstwa w kijowskiej Szkole Sztuk Pięknych.

Wystawiała swoje prace na ekspozycjach w kraju i za granicą, np. w Berlinie, Monachium i Paryżu. W 1902 roku w Salonie Krywulta odbyła się pierwsza wystawa indywidualna artystki.
Zofia Stankiewicz była kilkukrotnie nagradzana za swoją twórczość i działalność społeczną, otrzymała m.in. srebrny medal w Académie Julian (1883), dwukrotnie I nagrodę za grafikę na wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (1914, 1921), Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy (1933), a także została dwukrotnie odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1929, 1959).

Duża część dorobku artystycznego Zofii Stankiewicz została zniszczona w czasie II wojny światowej. Po okupacji artystka rekonstruowała matryce i podejmowała próby odtworzenia swoich prac.

Artysta była również aktywną działaczką społeczno-polityczną, wspierała emancypację kobiet, współpracowała np. w Polskim Stowarzyszeniem Kobiet z Wyższym Wykształceniem.

Prace Zofii Stankiewicz znajdują się m. in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie i Krakowie, Muzeum Okręgowego w Toruniu, a także w Bibliotece Jagiellońskiej i Narodowej.