AJDUKIEWICZ Zygmunt

Zygmunt Ajdukiewicz urodził się w 1861 roku, zmarł w 1917 roku. Studiował malarstwo w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Następnie kontynuował edukację na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu (1880-1882) oraz Monachium (1883-1885). Po studiach zamieszkał na stałe w Wiedniu i został portrecistą na dworze cesarskim. Od 1891 roku był członkiem stowarzyszenia artystów Wiener Künstlerhaus. Dużo podróżował: na przełomie wieków przebywał przez jakiś czas w Paryżu oraz Sarajewie, gdzie pracował jako ilustrator czasopisma „Nada”. Utrzymywał liczne kontakty z polonijnymi i austriackimi środowiskami artystycznymi. Wystawiał w wiedeńskim Kunstlerhaus (1901, 1917) oraz TZSP i na Salonie Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Był odznaczany wieloma znaczącymi nagrodami, m.in.: dwukrotnie Wielkim Złotym Medalem w 1891 roku we Wiedniu i w 1896 roku w Berlinie; Medalem Arcyksięcia Karola Ludwika w 1891 roku we Wiedniu a także srebrnym medalem na Wystawie Sztuki Współczesnej w 1894 r. we Lwowie. Malował głównie skonwencjonalizowane sceny rodzajowe z życia wsi, obrazy historyczne, batalistyczne, myśliwskie oraz portrety. Jego styl malarski wpisywał się w akademicką manierę malarską promowaną w tym czasie przez uczelnie artystyczne.